บทกวี“สวนสัตว์โควิด-19” (Eng Ver in comments)
โดย ฌอน บูรณะหิรัญ
มนุษย์อยู่บ้าน 🏡
แผ่นดินได้พัก
แผ่นฟ้าได้หายใจ 🌌
สายลมเล่นกับใบไม้
นกหายากกลับมาบิน 🦅
น้ำทะเลกลับมาเป็นสีฟ้า
และ แม่เต่าว่ายขึ้นมา 🐢
วางไข่กว่า 70,000 ตัว
มนุษย์หยุด
ธรรมชาติได้พัก 🏞
สัตว์ป่าได้ออกมาเล่น
หมูป่าลงมาจากภูเขา 🐖
แพะเดินเล่นบนถนน🐐
สิงโตกลับมาคำรามดัง 🦁
ทวงคืนบัลลังก์ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเขา 👑
แสงอาทิตย์สว่างกว่าที่เคย 🌅
ฝนโปรยลงมา
เหมือนน้ำตาแห่งความยินดีจากสวรรค์ 🌧
ต้นไม้นับพันเติบโต
ร่มเงาช่วยปลอบประโลมโลก🌳
ลิงโลดโผน โหนต้นไม้ไปทั่วป่า 🐒
ปลาโลมาโผล่ขึ้นมาจากท้องทะเลลึก🐬
สัตว์ทั้งหลาย ได้พบอิสรภาพ
และหากเราได้นั่งเงียบ ๆ
เราจะได้ยิน
เสียงของโลกที่กำลังได้รับการเยียวยา...🌎
และ เสียงน้ำตา ของคนที่ต้องอยู่ในพื้นที่จำกัด
เขากรีดร้องบนเตียง
เขาพึมพำว่าเบื่อ
และแล้ว.. เขาก็เริ่มตระหนักว่า
ตลอดมา สัตว์ทั้งหลาย เคยรู้สึกเช่นไร...
ยินดีต้อนรับ เข้าสู่ สวนสัตว์มนุษย์ 👨👩👧👦
ฌอน บูรณะหิรัญ
12 เม.ย.2563
ช่วงโรคโควิด19 ระบาดทั่วโลก
ติดเชื้อ 1,796,414 คน
เสียชีวิต 110,029 คน
Search